در زمان های گذشته برای پخت نان محلی از تنورهای گلی استفاده می شد و در هر خانه حداقل یک تنور در زمین وجود داشت.
برای ساخت تنور گلی خاک رس را با آب مخلوط کرده و آن را به شکل استوانه ای درآورده تا خشک شود. سپس با حفر گودالی به اندازه ی تنور در داخل زمین ایجاد و با قرار دادن هیزم در داخل تنور آن را روشن می کردند.
بعد از اینکه تنور روشن و حرارت آن کمتر شد، برای تهیه نان بعد از چانه گرفتن و پهن کردن خمیر باید سطح خمیر را مرطوب کرده و در داخل تنور می چسبانند. برای روی نان از سبزی خشک استفاده می شود. زمانی که نان پخته و طلایی شد نان آماده است و باید از تنور بیرون آورده شود.
نان محلی بیشتر با آرد سبوس دار پخت می شود و به دلیل کیفیت آن برای مدت زیادی بدون اینکه کپک بزند یا طعمش تغییر کند قابل نگهداری است.