سال ها پیش، دختران روستا موظف بودند بر پارچه سفید، نقشی بدوزند تا جامه و پارچه جهیزیه شان را بر آن ببندند؛ آن پارچه مربعی شکل ساروق نام داشت. هر دختری می بایست چهل ساروق گلدوزی کند، هر کدام برای بستن البسه (ازجمله چادر، روسری، پیراهن و …) بکار می رفت .
رسم بر این بوده که هر دختری باید چهل چادر، چهل روسری، چهل پیراهن و…. را بر همان ساروق ها می بست و هر کدام را بر روی یک سینی بزرگ می گذاشتند و افرادی این سینی های بزرگ را بر سر نهاده و به خانه داماد می بردند . مادر عروس دستمالی گلدوزی شده توسط عروس به این افراد هدیه می داد. در کنار این ساروق ها بعد از عقد دختر ، داماد طرحی را بر پرده ای با تاریخ عقد می کشید و دختر آن را گلدوزی می کرد. علاوه بر اینها ؛ مادر عروس با پارچه سفید دست بافی که خود تهیه می کرد لباسی با طرح های متنوع برای عروس آماده می کرد که گلدوزی این لباس را نیز خود نوعروسان انجام می دادند .
اما با گذر زمان این هنرها به فراموشی سپرده شد و اکنون ما بر آن شدیم تا با حمایت مادی و معنوی بنیاد توسعه فرهنگی و توانمندسازی سپهر، تعاونی با نام ساروق با هدف احیای گلدوزی های سنتی فراموش شده خاص منطقه و همچنین اشتغال بانوان روستایی راه اندازی کنیم تا با فروش محصولات هم هنر منطقه را به نمایش بگذاریم و هم اینکه بتوانیم منبع درآمدی برای خانم های فعال و با انگیزه ایجاد کنیم.